Hoe kan je van een vreemde situatie, waarin je je geen houding weet te geven, naar een ongedwongen sfeer manoeuvreren? Hoe kan je van het ene op het andere moment van een zakelijk gesprek overgaan naar de orde van de dag? Hoe kan je fouten toegeven, maar tegelijkertijd ook op je strepen staan? Hoe kan je een nutteloos gesprek hebben gevoerd, maar tegelijkertijd het gevoel hebben dat je eruit bent gekomen? Hoe kan je vervolgens van opgelucht naar wederom een troubled mind gaan, door één opmerking? Hoe kan je je van je moeiten ontdoen en toch nog een goede nachtrust hebben?
Ik mag de Heer op mijn blote knieën danken denk ik dan. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik zo rustig bleef. Dat ik me hier doorheen heb geworsteld. Dat ik redelijk heb kunnen verwoorden wat ik voel. Dat ik me opgelucht voelde erna.
Helaas hebben wat anderen ook nog vat op mij.. helaas... dus we slaan weer aan het bidden..
1 comment:
dat klinkt heftig allemaal..
Post a Comment