Lastig te zeggen wie je echt bent.
Ik weet mijn rollen, vrouw, moeder, dochter, zus, leerkracht... tja..
maar wie ben ik echt?
Moeilijk..
Misschien is het zo lastig te definieren omdat ik nog niet helemaal mezelf ben, ik probeer nog teveel mensen te pleasen, teveel me voor te doen als iemand die ik niet ben, omdat op die manier misschien mensen me leuker, aardiger vinden. Maar dat kan juist ook averechts werken natuurlijk. Misschien moet ik eens ophouden met pretenden en gewoon 'zijn'.
Just trying to be me...
en elke dag die ik rond bekenden doorbreng maakt dat niet makkelijker. Vast zitten in een patroon van wie je zou willen dat je bent of wie andere zouden willen dat je bent...
Just wanting to be me...
2 comments:
Kleine troost Daphne, dat is een echte vrouwenkwaal ;-)
ahh lieve daphne!
dat is de weg naar volwassen worden denk ik wel eens. je losmaken van vroegere normen en waarden en op een punt komen dat je je eigen koers durft te varen.
ik vind dat ook nog steeds moeilijk hoor, maar ik merk wel dat het me langzamerhand steeds beter afgaat, in kleine stapjes.
en uiteindelijk is het nog altijd beter dat mensen een hekel aan je hebben om wie je echt bent, dan dat ze je aardig vinden om wie je helemaal niet bent.
knuffie!
Post a Comment