Kooooouuuuuudddd!!!

Brrrr, bibber de bibber. Wat een kou. Themometorisch gezien viel het wel mee, maar gevoelsmatig was het zeker -15. Wat een snijdende kou vandaag! Wie naar buiten is geweest vandaag heeft vast en zeker bijna bevroren ledematen opgelopen.

Vanmorgen werd ik gewekt door onze radiowekker, die op één of andere radiozender staat die we nog steeds niet kunnen achterhalen. (op de één of andere manier kan dat ding maar één radiozender ontvangen en die is ook nog eens onherkenbaar) Het eerste wat ik verstaanbaar door de kleine speakertjes hoorde komen was: gevoelstemperatuur -12. Hopend dat ze het hadden over een ver land, ergens in de richting van Groenland of Scandinavie, sleepte ik me naar de badkamer om mij vast in verschillende lagen kleding te hullen, voor het geval dat het toch niet ergens ver weg zou zijn, maar stiekem wel hier. Hop naar beneden, broodjes smeren, weer naar boven, tandenpoetsen, weer naar beneden. In mijn hoofd begon ik me al voor te bereiden op de kou die me buiten te wachten zou staan. Datzelfde hoopje hersenen zei me dat ik me warm aan moest kleden. Dus hees ik me in mijn vest, jas, sjaal en regenjas. Hop de deur van het slot en daar toog ik de koude in. Brr.. het was niets overdreven. Maar ach, wel te doen. (op dat moment iig nog wel ;) ) De schuur opengemaakt en de scooter naar buiten gesleept. Buiten gekomen met de scooter besefte ik dat mijn handen eigenlijk nu al te koud waren om normaal te functioneren. Bizar hoe kou zo snel kan toeslaan. Helm gepakt, handschoenen aan en me proberen warm te maken door de kickstart 20 keer aan te trappen. Gelukkig gaf hij niet mee en heb ik me een beetje op kunnen warmen ;) Maar toen volgde de barre tocht door de kou. Een ritje van maar 12 minuten, maar het leken er wel 30. Toen ik op de bestemming aan was gekomen was mijn kin zo koud dat ik hem niet meer kon voelen, mijn vingertoppen zo bevroren dat ik de deur van mijn werk niet had open gekregen. Gelukkig was daar de reddende engel in de vorm van mijn duocollega en kon in me binnen lekker opwarmen.

Terug weer door de ijzige kou die echt niet minder was geworden. Toen ik op de scooter stapte keek ik naar de brandstofmeter en zag dat deze niet lager kon staan dan hij op dat moment stond. Me afvragend hoe lang hij al zo laag stond bedacht ik me waar ik zou gaan tanken. Voor 1,44 bij de Frod garage, die twee straten verderop is of voor 1,37 bij de Tango, die 3 kilometer verderop is. Het gewaagd naar de laatste te rijden. Gelukkig onderweg niet gestrand en heelhuids aangekomen bij de Tango. In de kou de tank weer volgemikt en daarna op huis aan. In de achtertuin was ik inmiddels weer in de vorm van een ijsblokje de scooter aan het opruimen, terwijl manlief in shirt en vest naar buiten komt. Brrrr! Gelukkig was het binnen weer behaaglijk warm en kon mijn ik mijn koude lijf weer opwarmen. Heerlijk!

Wat een dag!