Groot-groter-....

Hoe kan het toch dat een minimensje, dat ooit begon als wezentje in mijn buik, als spartelend en trappend ukkie, alweer zo groot kan zijn.

Onvoorstelbaar dat ze nu alweer zo groot is en alweer 5 wordt.
Ongelooflijk dat ze zo wijs en zo mooi is en zich (haast) vanzelf ontwikkelt tot een individuutje die weet wat ze wil, die laat weten wat wel en wat niet in haar straatje past.
Heerlijk om te zien dat ze zich veilig voelt thuis, bij oma, op school.
Geweldig dat ze ervaringen op doet en daarvan leert.

Wat een verrijking is een kind, een dochter in je leven. Wat een liefde krijg je van haar terug. Hoe bestaat zoiets ongelooflijk moois, zoiets is onbeschrijflijk, onvergelijkbaar: een wonder, een Godswonder. Ik kan God niet genoeg bedanken voor dit wondermooie geschenk.