Beeld en geluid

Gisteren zijn we naar het museum voor Beeld en Geluid geweest. Bij het woord museum gaan bij mij de haren al overeind staan. Het idee dat ik ergens rond ga lopen waar ik nergens aan mag zitten. Alleen kijken! De woorden die mijn ouders altijd ingeprent hebben komen weer boven: 'Kijken doe je met je ogen, niet met je handen!' Ook uitspraken als 'Handen op je rug, dan kun je nergens aanzitten' zijn de eerste reacties die mijn geheugen linkt met het woord museum. Dus als je mij meevraagt naar een museum, is mijn eerste reactie ergens tussen lauw en niet geinteresseerd. Schrik dus niet meteen af. Maar als ik dan vervolgens ga onderzoeken wat het inhoud en ik merk dat het eigenlijk een doe-museum is waar je echt van alles kunt ondernemen, bekijken, luisteren, quizzen, uitvinden, opzoeken, etc, dan kun je mij daar wel voor porren. Zo ook gisteren.

Bij aankomst bij het gebouw zie ik een kleurig geheel, allemaal vlekken die in elkaar overlopen sieren de gevel van het gebouw. Als we dichterbij komen merk ik dat er mensen in de vlekken zijn te ontwaren. De 3d-vlekken hebben platte vlakken die mensen moeten voorstellen. Mensen die van alles en nog wat doen. Als we binnenkomen zien we een interessant ontworpen gebouw dat 5 verdiepingen de grond in gaat. Dit kun je van bovenaf bekijken, omdat je er overheen loopt als over een brug. Bij de kassa worden we aangesproken door een vriendelijk meisje dat ons twee ringen en een plattegrond geeft. De twee ringen moeten worden geactiveerd door middel van een inlogscherm waarop je een foto kunt laten maken van jezelf en waarop je je emailadres kunt geven. Bepaalde dingen die je gaat doen, worden namelijk opgenomen en die worden dan naar je mail gestuurd. Kun je ze later nog eens bekijken. De eerste zaal die we binnengaan heeft iets van een collegezaal. Veel rijen banken die tabsgewijs naar boven lopen. Voorin is een groot scherm waar een introductiefilm draait met beelden van heel vroeger tot nu.
Verder naar boven in het gebouw kom je in een grote hal waar je achter panelen filmpjes, tekenfilms, series, drama, etc. kunt bekijken uit jouw tijd. Want bij het inloggen heb je ook jouw geboortejaar gegeven, zodat elke keer wanneer je bij een scherm, quiz, etc., inlogt met je ring er gespitst op jouw tijd fragmenten worden laten zien. Je hebt bij elke activiteit die je doet je ring nodig, die je langs de scanner moet halen, waardoor je het programma start. Zo heb ik weer veel jeugdsentiment boven gehaald en hebben we een wedstrijdje reclameraden gedaan. Aan het eind van de dag kwamen we op het derde balkon terecht waar de medialounge zich bevindt. Hier kun je uit legio fragmenten kiezen om te bekijken. Daar heb ik nog een stuk Miniplaybackshow gekeken, maar ook Madelief en Benjamin Ben. Ik was zeer voldaan en ook moe aan het eind van de dag. Je kijkt toch een hele dag tv, dus je ogen zijn toch wel aan rust toe aan het eind van de dag. :)

Al met al een zeer geslaagde dag! Oh ja, leuk weetje is misschien wel dat we er van 12:00 uur tot 21:00 zijn geweest. Dan krijg je even een idee van hoeveel er te doen is. :)

Ik zou zeggen ga eens lekker kijken!

When things get solved

Het is fijn als God je een woord geeft. Fijn als hij je laat weten dat je zijn dochter bent, dat je er mag zijn en dat je er toe doet! Fijn dat Hij je laat merken dat Hij je niet vergeten is.

Vanmorgen vertelde God me dat ik een speciale gave heb. Een gave die ik altijd al had, maar die ik nooit zag als een gave. Een gave die ik vanzelfsprekend vond, dacht dat iedereen dat kon, maar blijkt dat dit speciaal voor mij is weggelegd door God zelf gepland en uitgekiend, omdat het bij mij past! Vandaag heb ik de beslissing genomen daar heel concreet mee aan de slag te gaan. Ook al betekend dat voor mij dat ik soms over grenzen en drempels heen moet om dat te bereiken.

Only Hope

There's a song that's inside of my soul.
It's the one that I've tried to write over and over again
I'm awake in the infinite cold.
But You sing to me over and over and over again.

So, I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours, I pray, to be only Yours
I know now You're my only hope.

Sing to me the song of the stars.
Of Your galaxy dancing and laughing and laughing again.
When it feels like my dreams are so far
Sing to me of the plans that You have for me over again.

So I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours,
I pray, to be only Yours
I know now, You're my only hope.

I give You my destiny.
I'm giving You all of me.
I want Your symphony, singing in all that I am
At the top of my lungs,
I'm giving it back.

So I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours,
I pray, to be only Yours
I pray, to be only Yours
I know now You're my only hope.

(Mandy Moore - Only Hope)

Confusion strikes

When it comes to pass that you say to me:
'don't worry, everything is gonna be allright'
That is when I think you care.
But at the same time it could be a way of saying you don't
that you're just saying such sweet things to make me shut up.

Which one is true? Which one is false?
Is it so hard for you to just say it out loud?
Is it so hard for me to not think negatively about everything you say?

It's like the old song, running through my head, over and over again.
Calling out for you, but you're not there.
Running towards you when you're running away.
It feels like I'm abandened by you and everyone who was once here.
I'm confused, strugling with my mind and my feelings.
One says one thing, the other says another.
Can you just tell me which one I should choose?
Can you please tell me which answer is true?

Confusion strikes me again and I lay myself down to rest
I am tired of strugling and tired of all the thoughts
that are running through my mind.

Which way to go? Can you tell me?

I think...

Did it ever occur to you that I ain’t the person you thought I would be?
I ain’t even the person that I thought I would be.
Could it ever happen that I would be who I’m supposed to be?
I think not.

Why is it that I am pointless in this stage of my life?
I don’t seem to matter to a lot of people.
I don’t seem to be that important to certain people.
Could it ever happen that I would matter to a lot of people?
I think not.

When everything stops spinning round and round my brain,
is there anything left to remain?
Is there anything that matters enough to hold on to?
Could it be that I am holding on to the wrong thoughts?
I think so.

When all my considerations stop,
when all my frustrations stop,
could I be a happy person again?
‘Cause in this stage I am not.

When my worries fade to grey,
When people around me care for what I think or do,
If they ever realize that I have feelings and a heart too,
Is that what I dream of most?
I don’t know.

When God becomes the centre of it all,
could people stop talking about each other?
Can we ever not judge one and another?
Could people just think again and be still?
When we put Him first in our lives?
I think so!

...

First puzzled,
then dazzled,
then, understanding it, I went mad!