Zoals de meeste mensen wel weten en sommigen inmiddels al zelf hebben opgemerkt, is er een kleine op komst! Wat een bijzonder iets, om een klein mensje in je te mogen dragen en dat het groeit totdat het groot genoeg is om zelfstandig te leven. En dan mag het eruit komen om ons te verblijden en zodat we, hopen we, hem of haar een fijne en goede tijd kunnen geven op deze aarde.
Ach, ach sentimentele bla bla, ik meen het wel, maar soms gaan mijn gevoelens en hormonen met me op de loop en als ik het dan teruglees denk ik, jemig, wat kan ik soft zijn zeg.
Na 2 maanden misselijk zijn, vreetbuien, nog meer misselijk zijn (ja, hele dagen), moe zijn, nog meer moe zijn, totall loss thuis komen en op de bank crashen om verder niets meer te doen dan
koken en eten, kan ik eindelijk weer zeggen: Ik leef!!
Geweldig! Wat heb ik het gemist om gewoon te kunnen leven, dingen te kunnen doen, weer het overzicht te hebben op mijn werk, van de kinderen te kunnen genieten in de klas, te eten hoeveel ik wil (no more stomme kleine halve porties!), weer later dan 21:00 naar bed te kunnen, weer actief te zijn na thuiskomst. Wat een zegen om gezond te zijn! En het leuke is dat je nu ook wat begint te zien! Mijn buikje heeft zich in twee weken tijd verdubbeld en is nu duidelijk zichtbaar. Lastig voor de garderobe, want mijn broeken zijn te klein geworden en inmiddels heb ik dus nieuwe moeten kopen (shoppen is natuurlijk wel leuk :)), en mijn shirts komen niet meer over mijn buik, zodat ik ook nieuwe shirts heb moeten aanschaffen. Ben gisteren voor het eerst een positiemodezaak binnengestapt om ook echt wat aan te schaffen :D. Gelukkig hebben ze bij de hippe modezaken (H&M, Vero Moda, etc) ook gewoon kleding die nu voor positiekleding door kan gaan, dus hoef ik niet altijd stikdure kleding te kopen, pfff.... Ik kan dus ook gewoon blijven shoppen in de stad, yeah!
Wat ook echt leuk is, is dat mijn mannetje nu ook steeds meer er naartoe leeft en mijn zwangere acties, gevoelens en buien door begint te krijgen en met me mee kan leven op die manier! Lang leve mijn lieve zorgzame mannetje!
No comments:
Post a Comment