Nu
we weer naar Pasen toegaan sta ik in het bijzonder weer even stil bij
het kruis. Het kruis van Jezus.
Dat kruis, dat machtige teken van
vergeving en verlossing. Het wonder dat Hij voor ons heeft verricht is
zo bijzonder.
Jezus gaf zijn leven aan het kruis, hij leed daar voor
ons, voor onze zonden, voor alles wat we verkeerd hebben gedaan en alles
wat we in de toekomst nog verkeerd zullen doen.
Het is niet te
begrijpen wat een pijn, wat een lijden hij heeft ondergaan. Hij werd
vernederd, veracht en bespot en toch ging Hij door met zijn Vaders plan,
ondanks dat hij zelf liever had gehad dat het aan Hem voorbij zou gaan.
Dan denk ik: ben ik ook zo gehoorzaam? Wil ik mijn leven echt geven aan
deze God, aan Jezus. Ben ik bereid zover te gaan en mijn leven af te
leggen, om het in Zijn handen te leggen en te zeggen: hier ben ik Heer,
doe met mijn leven wat u wilt. Dat is nogal wat.
Ik ben geneigd om
steeds weer mijn eigen pad te volgen en te denken wat er in mijn
straatje past en als dat dan ook nog eens vanuit een Christelijk oogpunt
goed is, dan is dat toch goed genoeg? Nee, dat is het dus niet.
Jezus zegt in Lucas 9 vers 23: wie mij wil volgen, moet zichzelf
verloochenen, elke dag zijn kruis opnemen en mijn weg gaan. Want wie
zijn leven wil redden, zal het verliezen, maar wie zijn leven om mij
verliest, zal het redden.
Als ik dat echt letterlijk neem dan moet ik meer doen dan alleen een
Christelijk leven leiden. Dan zal ik moeten bidden wat Gods wil is en
zal ik Zijn stem moeten leren verstaan en doen wat Hij mij zegt. Durf
ik? Durft u?
No comments:
Post a Comment