Mijn trots!

Vandaag zijn we lekker wezen wandelen, bij gebrek aan bos, maar in een parkje van ongeveer 30 bij 30 meter... tja.. je moet wat, maar het was er wel errug mooi! Indruk volgt hieronder. En allereerst even een plaatje van mij en mijn grote trots, want wat doet ze het goed!

zeur zeur...

Ik kreeg commentaar, ik zou niets meer op mijn blog zetten, maar ja wat wil je ook, het belangrijkste is nu Fenna! Overigens kwam het commentaar van iemand die een jáár niets had geblogt! Nee, ik noem geen namen :P

Ik voel me goed! Heb vandaag weer lekker in het huis op en neer gelopen met wasjes en heb bedjes verschoond, wel 3! Huh, we hebben er toch maar twee?? Ja, maar ook de kinderwagen wordt regelmatig beslapen, dus ook die krijgt dan een nieuw lakentje, hoeslakentje en hydrofieldoek, want ook hier wordt hard gespuugd :). Ja wij redden ons wel hoor in 'Huize Van Dillewijn'!

Circle Percussion

Gisteren zijn we naar een voorstelling geweest van Circle Percussion. Dat was echt Genieten, met een hoofdletter 'G'. Nou ben ik al een fan van drums, maar nog meer van Afrikaanse drums en dergelijk soortige instrumenten. Dit vijftal wist me van het begin tot het einde te boeien met hun ritmes, grapjes en uitbundige gemep op de trommels. Steeds weer kwamen er nieuwe trommels ten tonele en was er weer een ander geluid te horen. Twee van de meest indrukwekkende trommels waren hele grote trommels van ongeveer 2 en 3 meter doorsnede.

Wat een geluid kwam er van dat podium af zeg! Geweldig, wat een muzikale talenten zijn die vijf mannen. Wat een ritmegevoel en wat een show! Voor een impressie wat plaatjes:

Voor een indruk van wat voor geluid daaruit voortkomt kijk dan hier

Verlof

Vandaag is mijn verlof ingegaan. Een weekje eerder dan gepland, maar toch wel erg nodig. Wat is het ineens zwaar geworden. Het werken was echt teveel. Nu maar lekker thuis aan de slag, op mijn eigen tempo en leker dingetjes regelen voor de babykamer, de bevalling, wat huishoudelijke dingen doen en natuurlijk wordt er ook aan nesteldrang gedaan haha. Daar is helaas niet aan te ontkomen. En 's middags? Dan doe ik gewoon lekker een dutje. Lekker bijkomen voordat Jeroen thuiskomt, zodat hij ook nog wat aan me heeft 's avonds en zodat ik lekker kan koken zonder dat ik last heb van mijn bekken, rug of vermoeidheid.

Dat is zo'n beetje mijn nieuwe dagindeling.. Ach ik vermaak me wel hoor! Ik heb genoeg te doen :)

Nog maar twee weken werken

Oftewel nog maar 6 dagen werken! Dat klinkt best raar. Maar ik heb er inmiddels al zo naar toegeleefd dat die 6 dagen toch nog best lang lijken. Door de reacties van anderen ('zo dat is al snel he?' of 'wat gaat de tijd hard!') blijf ik me steeds bedenken dat het niet zo lang meer duurt.

Ondertussen groeit mijn buik door en hij zit steeds meer in de weg. Vooral bij het bukken, schoenen aandoen, veters strikken en slapen is het nu erg lastig om dit te doen zoals je dat normaal ook zou doen. Vooral 's avonds is geen van dit alles nog te doen. Ja, slapen wel gelukkig, maar bij het slapen moet ik wel steeds afwachten of het liggen fijn is... Maar ach als dat het enige is :)

Ook weer even een up-to-date foto van mijn buik hier... schrik niet!

Werken met een beeb in je buik

Kinderen zijn zo sweet. Ik kan/mag niet meer het kleuterbuitenhok inruimen. De karren en fietsen wegen gewoon te veel. Dus is er een drietal kinderen van groep 7 die mij elke dinsdag komen helpen met het inruimen van de berging. Mijn kleuters begonnen zich af te vragen waarom die kids ons komen helpen. Dus ik leg, aan de nieuwe kinderen die nog niet weten dat ik zwanger ben, uit waarom. Waarop één mannetje van nog net geen 4 vraagt: zit die baby dan in jouw buik, hier? en wijst naar mijn buik. Waarop hij mijn shirt omhoog trekt en op mijn buik begint te duwen om te voelen of dat babietje er echt wel zit :) Hij legt daarna zijn oor op mijn buik om te luisteren of hij ook te horen is. Daarna kijkt hij weer omhoog en zegt: 'hij klotst!'

Kinderen zijn zo schattig.

De volgende dag komt het gesprek weer op de baby en vraagt een ander mannetje van 4: als je je hand op de buik legt, dan voel je hem schoppen toch? Waarop ik zeg: dat kan, ja! Dus hij legt zijn handje op mijn buik om te voelen. Hij voelt niets en ik zie de teleurstelling op zijn gezichtje. Ik zeg, ik denk dat hij nu aan het slapen is. Waarop hij reageert: Misschien is hij wel aan het eten! En zijn hele gezicht lacht van oor tot oor.

Kinderen zijn wonderlijk! Ze verwonderen zich en zorgen ervoor dat mensen zich verwonderen. Mooi toch!?

27!

Nog maar 13 weken te gaan! Het gaat nu toch echt wel hard! Vandaag hebben we een nieuwe aanwinst voor de babykamer gekocht :D En er zijn weer nieuwe buikfoto's gemaakt. Die worden elke week trouw gemaakt.

Trippel trappel trippel trap!

De hele dag, de hele dag, ja echt de hele dag is ons kleintje aan het schoppen, slaan, stunten en draaien. Soms tot mijn ribben gekneusd lijken te zijn. De kleine slaat aan de ene kant van mijn buik en trapt aan de andere kant van mijn buik in mijn ribben. Het is echt leuk, interessant, fijn en soms pijnlijk tegelijk! Maar het is altijd fijn om te weten dat 'ie' het nog doet. Grappig.

De voorspellingen beginnen trouwens uiteen te lopen. Eerst zei iedereen, maar dan ook iedereen dat het een jongen zou worden, maar hubbie's nichtje was ervan overtuigd dat het een meisje zou worden, net als mijn schoonmoeder laatst overigens die van mening lijkt te zijn veranderd haha. De speculaties van het waarom zijn echt op te gillen! De bakerpraatjes zijn me geloof ik bijna allemaal wel om de oren gevlogen: Je draagt rond, dus wordt het een meisje. O, schopt het veel, dan wordt het een meisje. Er zijn tot nu toe alleen maar meiden als nageslacht van de familie geboren, dus wordt het een meisje. En om dezelfde reden: het wordt dus een jongen.

Soms wordt je er knetter van, andere keren moet ik er om lachen.

Oh ja, het is waar! Mensen moeten aan je buik zitten als ze zien dat je zwanger bent. Snappen jullie het dan niet???? Tis mijn buik!!! Mine, my own!! Afblijven dus, ik ga toch ook niet aan jouw buik zitten? Of schijnt een zwangerschap iedereen het recht te geven om aan je buik te komen? Is het zo dat wanneer je zwanger bent dat je lichaam dan niet meer van jezelf is, maar dat het van een ieder is die blij is met je zwangerschap? Ik vind het raar? Wie heeft zoiets verzonnen?

Lief kleintje

Reni & Elise - Ik zal er voor jou zijn

Ik zal er voor jou zijn
Kindje, jij hoort bij mij
Ik wil dat je weet dat je veilig bent
en dat je altijd beschermd zult zijn
Ik bid echt dat God in jou
Zijn plannen voltooien zal
Hij wil zich aan jou openbaren
omdat Hij zoveel van je houdt.

Verse 1
Jij bent door God zo uniek geschapen
Heel jou wezen is door Hem bedacht
En telkens voordat wij gaan slapen
Dan bidden wij heel zacht
Dat je dromen zult dromen die God je geeft
Zodat je Hem echt kennen zal
Wees gerust mijn kind,
je wordt door Hem bemind
Hij blijft altijd heel dicht bij jou.

Chorus

Verse 2
En wees niet bang dat je zult falen
Jij bent groot in Gods koninkrijk
Want ook jij hebt speciale gaven
Waarmee je zegen van God verspreid
Iedere keer als ik je geluidjes hoor
En ‘k zie de lach op je gezicht
Ervaar ik telkens weer; ‘dit wonder van de Heer
Is echt gewild in ons gezin’.

Bridge
Ik ben er voor jou in al jouw moeite en verdriet
Wanneer je op je eigen benen moet gaan staan
En weet dan heel diep in je hart dat ik altijd voor jou kies
Jij bent gewild vanaf het begin
Ik ben nooit ver bij jou vandaan.

Ik zal er voor jou zijn …

Tekst: Reni en Elisa Krijgsman
Muziek: Elisa Krijgsman
© 1998 RELI Music Productions.

Alweer 21,5 weken

Wat gaat de tijd hard! Nu is het aftellen en niet meer optellen haha. Grappig... nog 18,5 week te gaan.

Had ik al verteld dat we een maxicosi hebben? En een babydekentje (bedankt mam!), beddengoed, slabbetjes, spuugdoekjes, een speentje en nog wat meer leuk spul!

Blaasprobleem

De kleine is al een paar dagen lekker aan het ronspartelen in mijn buik en heeft een favoriet stamp-plekje gevonden: mijn blaas. Niet erg fijn, want ik loop nu al drie dagen met krampen in mijn onderbuik en een drukkende blaas. Ik ren steeds naar de wc wanneer ik weer een por krijg, want voor je gevoel sta je dan op knappen, terwijl dat lang niet zo hoeft te zijn. Kunnen ook net zo goed maar een paar druppels uit komen.

Vandaag bij de verloskundige alleen maar goede berichten gehoord. Dat was weer even leuk. Het gaat allemaal nog steeds volgens het boekje en niets raars. De harde buiken die ik had zijn zo goed als verdwenen. Gelukkig. Mijn bloeddruk is mooi laag, mijn buik groeit goed, de kleine groeit nog beter, loopt zelfs een weekje voor en heeft dus een groeispurt. Het hartje klonk erg goed, opgewekt en de verloskundige noemde de beeb zelfs een druktemaker haha. De kleine is dus lekker aanwezig, wat we al dachten... want trappen doet het ook al 3 weken en dat wordt alleen maar meer en meer en beter voelbaar... elke dag geniet ik van de kleine en hubbie ook.

Vanmiddag zat ik op een stoel en had ik een bobbel aan een kant van mijn buik, echt grappig. Zou dat het hoofdje zijn geweest? Of misschien de billen? Wie zal het zeggen... Leuk al die ontwikkelingen :D

Buik

Afgelopen donderdag 20 weken. En dat zag er zo uit:

Plop

Het is echt

het is heel werkelijk

jij in mij

jij kleine hummel

je bent er steeds meer

meer en meer

wordt je mama zich ervan bewust

dat je er toch echt bent.

De trapjes en plopjes zijn echt

de kracht van je beentjes en armpjes is steeds sterker

de buikwand die meeveert met je bewegingen

het contact met de buitenwereld wordt gelegd

en zelfs je papa voelt nu dat je er bent

lieve kleine,

je bent welkom!

buiken

Echt leuk al die mensen die reageren op je buik...

Teken van zwangerschap

Mijn leven draait grotendeels om het zwanger zijn. Haha, ik kan me niet er vanaf zetten. Zo nu en dan als ik ergens heel druk mee bezig ben, kan ik het zomaar even vergeten, maar over het algemeen ben ik er zowat de hele dag mee bezig.

Nu heb ik een weekje vrij en ben ik op marktplaats aan het surfen naar kinderwagens, babykamers, maxi-cosi's, etc. Leuk om rond te kijken, je te orienteren en zo nu en dan een bod doen. We gaan vanaaf kijken naar een babykamer en waarschijnlijk zeer snel ook naar een kinderwagen. We weten al precies welke kinderwagen het moet worden! Ik verklap nog niets :)

Oja, ik ben nu precies 18 weken. Dus 4,5 maand, soort van op de helft, ware het niet dat de zwangerschap 40 weken duurt en dus eigenlijk 9,5 maand en niet 9 maanden. Rare tellingen, maja, het zij zo! Oh, fotootje erbij, das vast leuk :) (hier ben ik 16 weken)

Jeroen is echt lekker bezig met klussen in huis, zo hangen er nu weer nieuwe lampjes, het douchegordijn hangt nu goed. De badkamer wordt zo langzamerhand compleet :) met matjes en haakjes ed.

Baby in de maak :)

Zoals de meeste mensen wel weten en sommigen inmiddels al zelf hebben opgemerkt, is er een kleine op komst! Wat een bijzonder iets, om een klein mensje in je te mogen dragen en dat het groeit totdat het groot genoeg is om zelfstandig te leven. En dan mag het eruit komen om ons te verblijden en zodat we, hopen we, hem of haar een fijne en goede tijd kunnen geven op deze aarde.

Ach, ach sentimentele bla bla, ik meen het wel, maar soms gaan mijn gevoelens en hormonen met me op de loop en als ik het dan teruglees denk ik, jemig, wat kan ik soft zijn zeg.

Na 2 maanden misselijk zijn, vreetbuien, nog meer misselijk zijn (ja, hele dagen), moe zijn, nog meer moe zijn, totall loss thuis komen en op de bank crashen om verder niets meer te doen dan
koken en eten, kan ik eindelijk weer zeggen: Ik leef!!

Geweldig! Wat heb ik het gemist om gewoon te kunnen leven, dingen te kunnen doen, weer het overzicht te hebben op mijn werk, van de kinderen te kunnen genieten in de klas, te eten hoeveel ik wil (no more stomme kleine halve porties!), weer later dan 21:00 naar bed te kunnen, weer actief te zijn na thuiskomst. Wat een zegen om gezond te zijn! En het leuke is dat je nu ook wat begint te zien! Mijn buikje heeft zich in twee weken tijd verdubbeld en is nu duidelijk zichtbaar. Lastig voor de garderobe, want mijn broeken zijn te klein geworden en inmiddels heb ik dus nieuwe moeten kopen (shoppen is natuurlijk wel leuk :)), en mijn shirts komen niet meer over mijn buik, zodat ik ook nieuwe shirts heb moeten aanschaffen. Ben gisteren voor het eerst een positiemodezaak binnengestapt om ook echt wat aan te schaffen :D. Gelukkig hebben ze bij de hippe modezaken (H&M, Vero Moda, etc) ook gewoon kleding die nu voor positiekleding door kan gaan, dus hoef ik niet altijd stikdure kleding te kopen, pfff.... Ik kan dus ook gewoon blijven shoppen in de stad, yeah!

Wat ook echt leuk is, is dat mijn mannetje nu ook steeds meer er naartoe leeft en mijn zwangere acties, gevoelens en buien door begint te krijgen en met me mee kan leven op die manier! Lang leve mijn lieve zorgzame mannetje!

Concert

Gisteren zijn we naar een concert geweest. Dit was in 't Galjoen in Amstelveen. Verschillende bandjes deden mee aan de popprijs amstelland en meerlanden. Zo hebben we van alles voorbij horen en zien komen.

Het eerste bandje was van het genre schreeuw en brul, oftewel hardrock met grunter en leuke gitaren. Niet helemaal mijn genre, maar zat goed in elkaar.

Tweede bandje was TBFKAGNK Zij maken postrock. Ze omschrijven zichzelf als volgt:
TBFKAGNK is a five piece post-rock band hailing from Amsterdam, comprised of drums, guitar, bass guitar, piano and trumpet. The band plays slight melancholic music - sometimes hopeful, sometimes dark - in which intuition and emotion dominates. Since the recording of their first demo in February 2006 the band is progressing steadily and is ready to further this upward spiral by coming out of it’s shell more and more.
't Is mooi, ik stond te genieten. Jammer dat het maar twee nummers waren. Iedere band mocht namelijk maar 20 minuten spelen.

Het derde bandje was van het genre 'bandjesavond'. Tja hoe leg je dat uit? Ehm het soort bandje dat je hoort op bruiloften waarvan de trouwenden geen bepaalde smaak hebben. Het soort van suffe muziek, waar je niet blij, nog vrolijk, nog somber, nog uberhaubt maar enige emotie bij kunt voelen, behalve op den duur dan irritatie, omdat het nog niet is afgelopen.

Het vierde bandje was van het soort pop/rap in af en toe een wat reggae-achtige-stijl. De kleding was zorgvuldig uitgekozen. Nette broeken in kleuren bruin, grijs, etc. met loshangende bretels. Daarover een bloes met giletje. Bijna allemaal gemutst of met hoed en hier en daar een hippe zonnebril. Alleen jammer dat ik niet vooraan kon blijven staan, want het uizicht liet dat niet toe ;)

Het vijfde bandje was een gezellig folkloristisch bandje met jonge bandleden. Soms was het wat Dubliners achter, dan weer wat meer richting van pop. Maar het zeer sfeermakend. De meiden voor ons gingen meehoppen en toen de violist mee ging zingen in de microfoon van zijn viool braken zij in gejoel los :). Zelfs de aanhang van het pop/rap bandje deed een polonaise door het publiek en lieten zien dat zij zich zeer vermaakten. Leuk om naar te luisteren, leuk om te zien!

Het zesde bandje hebben we nooit gehoord, want toen zijn we naar huis gegaan. Inmiddels was ik slaapdronken en moe van het staan en hangen. Al met al een muzikale avond. Jammer dat we geen foto's hebben. :(

Nieuwe weblog

Voor ons huis hebben we een nieuwe weblog aangemaakt. Je kunt hem vinden op de volgende link:

http://ojeewehebbeneenhuis.blogspot.com/

Daar staan allerlei foto's van ons toekomstige huis, van de binnen- en de buitenkant. Kijk lekker rond!

We hebben een huis!!

Het was even spannend, maar nu is het dan echt zo! We hebben een huis!

Vandaag kwam het bericht dat we definitief een huis hebben! Het is een 4-kamerwoning met een tuin, schuur en ruime zolder in het centrum van Aalsmeer. We zijn echt reuzeblij en al helemaal aan het bedenken hoe we het in gaan richten. Het is een nieuwbouwhuis, dus is er nog een hoop te klussen, maar gelukkig hebben we heeel veeeel helpende handen. Maar dat betekent ook dat we alles zelf kunnen inrichten zoals wij dat zouden willen :)

Foto's volgen!

I've got to admit, it's getting better...

I've got to admit it's getting better
a little better all the time
I have to admit it's getting better
it's getting better since you've been mine
getting so much better all the time

It's getting better all the time
better, better, better
It's getting better all the time
better, better, better

Tenminste, ík ben weer beter. En dat is mooi, want ik heb toch wel weer zin om aan de slag te gaan. Ik ben benieuwd wat ik aantref in de klas morgen! Welke werkjes de kinderen hebben gemaakt. En wat ze allemaal hebben geleerd. Ik zal het morgen zien!

Gaat het dan echt gebeuren?

klik

Goed ziek van...

Bah, denk ik gisteren, ik ga weer aan de slag, wordt ik vandaag weer neergemept door het feit dat ik niet genoeg energie heb om mezelf op de scooter te heisen. Ik wordt daarnaast geteisterd door hoofdpijn die niet weg te werken is... Zelf niet met Ibuprofen 400. Zucht... wat doe je eraan? Wie het weet mag het zeggen! Tot nu toe, wordt ik er moedeloos en moe van.

Het helpt ook niet dat mijn omstandigheden niet zo meewerken en mijn naaste familie en vrienden allerlei problemen hebben, die ik met me mee draag. Nee dat kan ik niet van me af zetten.. helaas. Kon het maar. Advies?

Beeld en geluid

Gisteren zijn we naar het museum voor Beeld en Geluid geweest. Bij het woord museum gaan bij mij de haren al overeind staan. Het idee dat ik ergens rond ga lopen waar ik nergens aan mag zitten. Alleen kijken! De woorden die mijn ouders altijd ingeprent hebben komen weer boven: 'Kijken doe je met je ogen, niet met je handen!' Ook uitspraken als 'Handen op je rug, dan kun je nergens aanzitten' zijn de eerste reacties die mijn geheugen linkt met het woord museum. Dus als je mij meevraagt naar een museum, is mijn eerste reactie ergens tussen lauw en niet geinteresseerd. Schrik dus niet meteen af. Maar als ik dan vervolgens ga onderzoeken wat het inhoud en ik merk dat het eigenlijk een doe-museum is waar je echt van alles kunt ondernemen, bekijken, luisteren, quizzen, uitvinden, opzoeken, etc, dan kun je mij daar wel voor porren. Zo ook gisteren.

Bij aankomst bij het gebouw zie ik een kleurig geheel, allemaal vlekken die in elkaar overlopen sieren de gevel van het gebouw. Als we dichterbij komen merk ik dat er mensen in de vlekken zijn te ontwaren. De 3d-vlekken hebben platte vlakken die mensen moeten voorstellen. Mensen die van alles en nog wat doen. Als we binnenkomen zien we een interessant ontworpen gebouw dat 5 verdiepingen de grond in gaat. Dit kun je van bovenaf bekijken, omdat je er overheen loopt als over een brug. Bij de kassa worden we aangesproken door een vriendelijk meisje dat ons twee ringen en een plattegrond geeft. De twee ringen moeten worden geactiveerd door middel van een inlogscherm waarop je een foto kunt laten maken van jezelf en waarop je je emailadres kunt geven. Bepaalde dingen die je gaat doen, worden namelijk opgenomen en die worden dan naar je mail gestuurd. Kun je ze later nog eens bekijken. De eerste zaal die we binnengaan heeft iets van een collegezaal. Veel rijen banken die tabsgewijs naar boven lopen. Voorin is een groot scherm waar een introductiefilm draait met beelden van heel vroeger tot nu.
Verder naar boven in het gebouw kom je in een grote hal waar je achter panelen filmpjes, tekenfilms, series, drama, etc. kunt bekijken uit jouw tijd. Want bij het inloggen heb je ook jouw geboortejaar gegeven, zodat elke keer wanneer je bij een scherm, quiz, etc., inlogt met je ring er gespitst op jouw tijd fragmenten worden laten zien. Je hebt bij elke activiteit die je doet je ring nodig, die je langs de scanner moet halen, waardoor je het programma start. Zo heb ik weer veel jeugdsentiment boven gehaald en hebben we een wedstrijdje reclameraden gedaan. Aan het eind van de dag kwamen we op het derde balkon terecht waar de medialounge zich bevindt. Hier kun je uit legio fragmenten kiezen om te bekijken. Daar heb ik nog een stuk Miniplaybackshow gekeken, maar ook Madelief en Benjamin Ben. Ik was zeer voldaan en ook moe aan het eind van de dag. Je kijkt toch een hele dag tv, dus je ogen zijn toch wel aan rust toe aan het eind van de dag. :)

Al met al een zeer geslaagde dag! Oh ja, leuk weetje is misschien wel dat we er van 12:00 uur tot 21:00 zijn geweest. Dan krijg je even een idee van hoeveel er te doen is. :)

Ik zou zeggen ga eens lekker kijken!

When things get solved

Het is fijn als God je een woord geeft. Fijn als hij je laat weten dat je zijn dochter bent, dat je er mag zijn en dat je er toe doet! Fijn dat Hij je laat merken dat Hij je niet vergeten is.

Vanmorgen vertelde God me dat ik een speciale gave heb. Een gave die ik altijd al had, maar die ik nooit zag als een gave. Een gave die ik vanzelfsprekend vond, dacht dat iedereen dat kon, maar blijkt dat dit speciaal voor mij is weggelegd door God zelf gepland en uitgekiend, omdat het bij mij past! Vandaag heb ik de beslissing genomen daar heel concreet mee aan de slag te gaan. Ook al betekend dat voor mij dat ik soms over grenzen en drempels heen moet om dat te bereiken.

Only Hope

There's a song that's inside of my soul.
It's the one that I've tried to write over and over again
I'm awake in the infinite cold.
But You sing to me over and over and over again.

So, I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours, I pray, to be only Yours
I know now You're my only hope.

Sing to me the song of the stars.
Of Your galaxy dancing and laughing and laughing again.
When it feels like my dreams are so far
Sing to me of the plans that You have for me over again.

So I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours,
I pray, to be only Yours
I know now, You're my only hope.

I give You my destiny.
I'm giving You all of me.
I want Your symphony, singing in all that I am
At the top of my lungs,
I'm giving it back.

So I lay my head back down.
And I lift my hands and pray
To be only Yours,
I pray, to be only Yours
I pray, to be only Yours
I know now You're my only hope.

(Mandy Moore - Only Hope)

Confusion strikes

When it comes to pass that you say to me:
'don't worry, everything is gonna be allright'
That is when I think you care.
But at the same time it could be a way of saying you don't
that you're just saying such sweet things to make me shut up.

Which one is true? Which one is false?
Is it so hard for you to just say it out loud?
Is it so hard for me to not think negatively about everything you say?

It's like the old song, running through my head, over and over again.
Calling out for you, but you're not there.
Running towards you when you're running away.
It feels like I'm abandened by you and everyone who was once here.
I'm confused, strugling with my mind and my feelings.
One says one thing, the other says another.
Can you just tell me which one I should choose?
Can you please tell me which answer is true?

Confusion strikes me again and I lay myself down to rest
I am tired of strugling and tired of all the thoughts
that are running through my mind.

Which way to go? Can you tell me?

I think...

Did it ever occur to you that I ain’t the person you thought I would be?
I ain’t even the person that I thought I would be.
Could it ever happen that I would be who I’m supposed to be?
I think not.

Why is it that I am pointless in this stage of my life?
I don’t seem to matter to a lot of people.
I don’t seem to be that important to certain people.
Could it ever happen that I would matter to a lot of people?
I think not.

When everything stops spinning round and round my brain,
is there anything left to remain?
Is there anything that matters enough to hold on to?
Could it be that I am holding on to the wrong thoughts?
I think so.

When all my considerations stop,
when all my frustrations stop,
could I be a happy person again?
‘Cause in this stage I am not.

When my worries fade to grey,
When people around me care for what I think or do,
If they ever realize that I have feelings and a heart too,
Is that what I dream of most?
I don’t know.

When God becomes the centre of it all,
could people stop talking about each other?
Can we ever not judge one and another?
Could people just think again and be still?
When we put Him first in our lives?
I think so!

...

First puzzled,
then dazzled,
then, understanding it, I went mad!